Witam. Chciałem się poradzić w sprawie lekarstw. Mam od ponad roku już depresję. Nigdy nie zażywałem żadnych lekarstw, jedank w ostatnim czasie byłem w takim złym stanie psychicznym, że zdecydowałem się kupić deprim, ale niestety nie pomaga mi. Nie chcę iść do żadnego specjalisty. Są jakieś dobre Depresja, jak każda inna choroba powinna być leczona. Terapię powinien prowadzić psychiatra, a w przypadku kiedy łatwo można zidentyfikować objawy, leczenie może poprowadzić lekarz POZ. Leczenie depresji jest procesem długotrwałym, przyjmowanie leków powinno trwać nie mniej niż pół roku w przypadku pojedynczego epizodu depresji. Jeśli następuje nawrót choroby, leczenie należy kontynuować co najmniej rok, a najczęściej 2 lata. Bardzo istotna jest wiedza, że pierwsze efekty działania leków przeciwdepresyjnych odczuwalne są po około dwóch tygodniach od rozpoczęcia leczenia. Ale bywa i tak, że chorzy widzą poprawę dopiero po miesiącu przyjmowania leków. Klasyczny podział obejmuje leki o profilu: uspokajającym, aktywizującym oraz uniwersalnym (ogólnym). Z uwagi na budowę chemiczną i mechanizm działania leków wyróżniamy*: Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD), czyli nieselektywne inhibitory zwrotnego wychwytu monoamin – jest to grupa najstarszych środków przeciwdepresyjnych. Uznawane są za skuteczne w leczeniu, nawet w ciężkiej postaci depresji. Jednak wywołują szereg działań niepożądanych, wywierają niekorzystny wpływ na przewodnictwo w mięśniu sercowym. Problemem w stosowaniu tych leków jest również fakt, że nawet niewielkie przekroczenie dawki może być powodem zatrucia. Selektywne inhibitory wychwytu serotoniny (SSRI) to obecnie najpopularniejsze leki przeciwdepresyjne. Są zdecydowanie lepiej tolerowane przez organizm niż leki trójpierścieniowe. Niestety część pacjentów zgłasza negatywne objawy ze strony przewodu pokarmowego: nudności, biegunki, niestrawność. Zdarzają się także przypadki obniżenia libido. Leki o podwójnym mechanizmie działania (SNRI), czyli takie których mechanizm polega na blokowaniu zwrotnego wychwytu zarówno serotoniny i noradrenaliny. Skuteczne leki stosowane u osób z różnymi postaciami depresji. Nie posiadają niekorzystnego wpływu na funkcje seksualne, natomiast część pacjentów zgłasza problem z nadmiernym apetytem i zaparcia. Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) – leki starszej generacji nie są już w Polsce stosowane z uwagi na możliwość zatrucia przy nieodpowiedniej diecie. Nowa generacja IMAO jest pod tym względem bezpieczna. Leki te stosowane są często u osób u których występują inne problemy psychiczne (z uwagi na brak interakcji z innymi psychotropami). Leki z grupy SARI – stosowane u chorych na depresję z pobudzeniem i zaburzeniami snu. Niekiedy u mężczyzn stosujących te leki może wystąpić patologiczny wzwód (priapizm). Tianeptyna – zwiększa uwalnianie i wychwyt zwrotny serotoniny. Tłumi reakcje osi podwzgórze-przysadka mózgowa-nadnercza. Agomelatyna – lek melatonergiczny wykazuje właściwości agonistyczne w stosunku do receptorów melatoninergicznych (typu M1 oraz M2) i serotoninergicznych (5-HT2c). ** Oprócz leczenia farmakologicznego istotną częścią procesu terapeutycznego jest uczestniczenie w psychoterapii. Ma ona duże znaczenie, aby złagodzić trudności w radzeniu sobie z problemami, co bywa jednym z czynników mogących wywołać depresję. * Opracowane na podstawie „Depresja w praktyce lekarza rodzinnego” pod redakcją Profesora dr. hab. med. Marka Jaremy ** Maria Wiśniewska-Jarosińska, Tomasz Waliszewski, Jan Chojnacki ;”TERAPIA” NR 6 (210), CZERWIEC 2008
Leki na niedoczynność tarczycy, które dostępne są jedynie na receptę. Leki na niedoczynność tarczycy można podzielić na ogólnodostępne oraz te, które przepisuje Ci endokrynolog na receptę. Do leków na receptę zaliczają się: lewotyroksyna; preparaty złożone, które obok lewotyroksyny zawierają także liotyroninę; preparaty
fot. Adobe Stock Leki na depresję (przeciwdepresyjne, antydepresanty) to grupa leków psychotropowych. Stosuje się je w leczeniu zaburzeń psychicznych i depresyjnych. Takie objawy pojawiają się przebiegu depresji, choroby afektywnej dwubiegunowej, leków nerwicy, bezsenności. Jak działają leki na depresję? Leki na depresję zmieniają neuroprzekaźnictwo w mózgu. Wyrównują niekorzystne stężenie substancji przyczyniających się do stanów depresyjnych, co w szybkim czasie (po ok. 3-4 tygodniach) skutkuje wyraźną poprawą nastroju. Chory odzyskuje chęć życia, ma więcej energii do działania, lepiej sypia, zaburzenia lękowe ustępują. Aby kuracja była skuteczna, leki na depresję trzeba przyjmować nie krócej niż 6-12 miesięcy. Nagłe przerwanie leczenia kończy się szybkim nawrotem choroby. Leki na depresję tylko na receptę Leki na depresję dostępne są na receptę. Wypisać ją może zarówno lekarz psychiatra jak lekarz podstawowej opieki zdrowotnej (internista, lekarz rodzinny). Wskazaniem jest epizod depresyjny, który trwa co najmniej 2 tygodnie. Leki na depresję bez recepty to tak naprawdę preparaty ziołowe, które działają lekko uspokajająco. Zioła na depresję to preparaty zwierające melisę, kozłek lekarski. Rodzaje leków na depresję Leki antydepresyjne dzielą się na dwie podstawowe grupy: trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD) – należą do nich odkryte w latach pięćdziesiątych leki pierwszej generacji, obecnie rzadziej stosowane (z uwagi na ich nasilone działania uboczne); leki o budowie dwupierścieniowej, czteropierścieniowej i innej - są to leki drugiej generacji, najnowocześniejszy typ antydepresantów. Należą do nich inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny bez działania receptorowego SNRI (np. wenlafaksyna, milnacipran), selektywne inhibitory wychwytu serotoniny SSRI (np. citalopram, fluoksetyna), selektywne inhibitory wychwytu noradrenaliny NRI (np. maprotylina, reboksetyna), selektywne inhibitory MAO-A (moklobemid). SPARX - nowy lek na depresję? Skutki uboczne stosowania leków na depresję Jeśli lek na depresję jest odpowiednio dobrany jego działanie uboczne jest bardzo ograniczone. Zawsze jednak może się pojawić: senność, zmniejszony apetyt, niższe libido, nudności, większa potliwość, zaparcia. Uwaga! Wszystkie objawy uboczne stosowania leków na depresję należy zgłaszać lekarzowi. Niewskazane jest natomiast samodzielne odstawianie leków. Leki na na depresję dwubiegunową Depresja dwubiegunowa (choroba afektywna dwubiegunowa) to nie po prostu specyficzny rodzaj depresji. W jej przebiegu dochodzi do rozregulowania wielu funkcji organizmu, a nie tylko zaburzeń psychicznych. Charakteryzują ją skrajne zmiany nastroju od depresji do manii. Najważniejszą grupą leków stosowanych w terapii CHAD są leki normotymiczne nazywane też stabilizatorami. Mogą korzystnie działać na obydwa bieguny choroby: leczą zarówno manię jak i depresję. Leki przeciwdepresyjne stosowane bywają w okresach depresji, zwłaszcza depresji ciężkiej. Leki na depresję w ciąży? Żaden z leków psychotropowych, w tym także przeciwdepresyjnych, nie jest zalecany ciężarnym. Są jednak sytuacje, w których stosowanie takich leków jest konieczne. Wówczas terapia powinna odbywać się pod okiem lekarza. Polecamy!Depresja depresji nierówna. Co warto wiedzieć o tej chorobie?Czego nie należy jeść w czasie stosowania leków? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Gabapentin Aurovitas to lek, który należy do grupy leków stosowanych w leczeniu padaczki i obwodowego bólu neuropatycznego, czyli długotrwałego bólu spowodowanego uszkodzeniem nerwów. Substancją czynną leku jest gabapentyna. Lek ten ma postać kapsułek twardych. Gabapentin Aurovitas jest dostępny na receptę. Witam Pana Zażywanie leków u różnych osób może dawać zupełnie inne rezultaty i wszystko to działa na zasadzie prób i błędów. Kwestię stosowania leków powinien Pan zawsze skonsultować z lekarzem prowadzącym. To on zna Pana organizm, historię Pana choroby i posiada stosowną wiedzę na temat przepisywanych leków. Warto jednak zastanowić się nad tym, żeby nie tylko leczyć depresję ale także bezpiecznie je wyleczyć. Jeżeli chodzi o leczenie depresji, to zapewne wie Pan o tym, że środki farmakologiczne nie leczą depresji ani żadnych dolegliwości i nie rozwiązują Pana problemów, jedynie tłumią objawy. Doraźnie, gdy choroba jest zaawansowana i chory nie jest w stanie funkcjonować, konieczne jest stosowanie środków farmakologicznych. Leczenie farmakologiczne, tzn. środki uspokajające, obniżające napięcie, czasem antydepresanty o dodatkowym działaniu tłumiącym lęk sprawiają, że lęki i inne dolegliwości stają się łatwiejsze do zniesienia. Jednak środki farmakologiczne nie leczą ani depresji, ani jej przyczyny, ani jej konsekwencji. Aby skutecznie i bezpiecznie wyleczyć depresję, należy poznać jej naturę, dotrzeć do źródła problemu i na tej podstawie opracować właściwą metodę terapii. Zatem warto pomyśleć nie tylko o leczeniu depresji, ale także o jej wyleczeniu. Dlatego zachęcam Pana do podjęcia psychoterapii. Gdyby chciał Pan porozmawiać ze mną o problemie, to zapraszam do kontaktu ze mną. Istnieje możliwość konsultacji online, np. za pośrednictwem komunikatora Skype. Pozdrawiam serdecznie Hanna Markiewicz psycholog konsultacje@ Atenza. Atenza to lek na receptę, który zawiera metylofenidat. Jest stosowany w leczeniu zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat. Lek działa poprawiając czynność pewnych części mózgu, które są mniej aktywne, co może pomóc w poprawie uwagi, koncentracji i Depresja jest uleczalna, pod warunkiem, że leczeniem zajmie się specjalista. Leczenie zaburzeń afektywnych opiera się przede wszystkim na podawaniu różnego rodzaju leków. Metodę uzupełniającą jest psychoterapia w różnych odmianach, zdarza się, niestety, że pacjenci albo nie zażywają przepisanych im leków antydepresyjnych, albo nie przyjmują ich w zaleconych przez lekarza dawkach. Jest to niebezpieczne. Wiele osób chorujących na depresję albo ich bliscy często nie widzą nadziei na wyjście z tej, tak obciążającej obie strony choroby Istnieje jednak wiele dróg, które pomagają wyjść z tych ciemności. W żadnym razie nie wolno się poddawać. Podkreślmy to jeszcze raz: depresja jest uleczalna, pod warunkiem, że leczeniem zajmie się specjalista. Leczenie zaburzeń afektywnych opiera się przede wszystkim na podawaniu różnego rodzaju leków. W przeważającej mierze są to tak zwane leki antydepresyjne, środki uspokajające, neuroleptyki albo środki zapobiegające nawrotowi choroby; ze środków naturalnych alternatywą jest dziurawiec zwyczajny, który już zdobył sobie popularność. Metodę uzupełniającą leczenie farmakologiczne stanowi psychoterapia w różnych odmianach; może to być tak zwana terapia czuwaniem, terapia świetlna przy depresji sezonowej, a także metody relaksacyjne. Większość leków stosowanych w leczeniu depresji jest oczywiście wydawana wyłącznie na receptę, z przepisu lekarza. Inna, niefarmakologiczna forma leczenia depresji ‒ psychoterapia w różnych odmianach, również jest prowadzona przez specjalistów. Zdarza się, niestety, że pacjenci albo nie zażywają przepisanych im leków antydepresyjnych, albo nie przyjmują ich w zaleconych przez lekarza dawkach. Jest to niebezpieczne. Żeby takich wypadków byto jak najmniej, przedstawimy konieczne wyjaśnienia: Leki antydepresyjne nie uzależniają! (Obawa pacjentów przed uzależnieniem prowadzi często do przerwania kuracji). Głównym ich działaniem jest efekt poprawy nastroju. Mają one jednak zawsze skutki uboczne ‒ te są różne, w zależności od rodzaju leku. Niektóre leki wykazują jeszcze dodatkowo działanie tłumiące (uspokajające, nasenne) i/albo obniżające poziom lęku, inne natomiast bardziej pobudzające albo też mieszane. Dobór leku zależy przede wszystkim od tego, jakie objawy występują w danym przypadku. Leki antydepresyjne muszą być odpowiednio dawkowane, a pacjent powinien przyjmować je regularnie i przez dłuższy czas ‒ w ostrych przypadkach od czterech do sześciu miesięcy, a dla zapobieżenia nawrotowi przez kolejne sześć miesięcy do dwóch lat. Leki antydepresyjne o działaniu sedatywnym (tłumiącym, czyli nasennym i uspokajającym) powinno się przyjmować zawsze wieczorem, by w ten sposób nie spowodować nadmiernego zmęczenia za dnia, oraz by ułatwić sen, który daje wypoczynek. Natomiast rano powinno się zażywać środki o działaniu pobudzającym, które umożliwią pożądaną aktywność w ciągu dnia, a zażyte o tej porze, nie zakłócą nocnego snu. Działanie tłumiące bądź pobudzające leku daje znać o sobie najczęściej szybko, natomiast poprawę nastroju odczuwa się dopiero po dwóch ‒ sześciu tygodniach. Nie powinno to prowadzić do odstawienia leku, dlatego że "to nic nie daje". Cały proces leczenia musi trochę potrwać. Działania uboczne środków antydepresyjnych, jak suchość w ustach czy zaparcia, najsilniejsze są na początku. W miarę upływu czasu najczęściej jednak słabną. Jeżeli lekarz przepisuje lek antydepresyjny starszej generacji, nie znaczy to, że nie zna leków nowszych albo że chce zaoszczędzić pieniądze kasy chorych. Istnieją konkretne powody, dla których wybiera ten właśnie preparat. Pacjent jednak ma prawo zapytać lekarza, dlaczego otrzymał właśnie ten, a nie inny specyfik. Nie warto ulegać informacjom prasowym na temat rzekomo cudownych środków poprawiających samopoczucie człowieka. W dziedzinie leczenia depresji kamień mądrości nie istnieje. Postępowanie lekarskie w tej chorobie musi być w każdym przypadku indywidualne. 0 tym, co dla danego pacjenta jest najlepsze, nie może decydować dziennikarz. Lekarz powinien brać pod uwagę to, co mówi pacjent Bezsensem oczywiście byłoby gdyby pacjenci dyktowali lekarzowi, jakie lekarstwo powinien im przepisać. Z drugiej strony jednak lekarz nie może lekceważyć zdania pacjenta. Pacjent doświadcza na własnej skórze, czy też inaczej ‒ we własnej głowie ‒ działania tego środka. Lekarz dysponuje literaturą fachową, standardami postępowania medycznego, które stanowią dla niego wytyczne, również tak zwaną czerwoną listą, czyli spisem wszystkich możliwych do zastosowania leków, łącznie z wykazem ich skutków ubocznych, przeciwwskazań itd., oraz posiada rzecz bardzo cenną ‒ własne doświadczenie. Jeśli jednak pacjent mówi, że lepiej się czuł, zażywając inny lek, lekarz powinien to uwzględnić. Ale i pacjent może się pomylić, twierdząc, że lek Y działa na niego doskonale, ponieważ nie wie, że jednocześnie działa on niekorzystnie na inne funkcje jego organizmu, co z kolei dostrzega lekarz ‒ na podstawie odpowiednich badań, np. obrazu krwi. W takich sytuacjach zatem, kiedy pacjent faworyzuje pewien preparat, mając z nim pozytywne doświadczenie, lekarz jednak, ze względu na jego skutki uboczne jest przeciwny jego stosowaniu, obie strony powinny ‒ zmierzając do wspólnego celu ‒ wybrać taki środek leczniczy, który okaże się rozwiązaniem kompromisowym. Reasumując: pacjent często, choć nie zawsze, ma rację. Również lekarz nie zawsze, ale często ma rację. Pacjent i lekarz są partnerami, zwłaszcza w chorobach o charakterze depresji. Obie strony powinny to rozumieć i współpracować z sobą, żeby efekt leczenia był optymalny. Więcej w książce: Depresja nie jest przeznaczeniem - Bernd Neumann, Detlef Dietrich
60 poziom zaufania. Witam, Lek przeciwdepresyjny i przeciwlękowy, o który Pani pyta (nazwę handlową usunięto), jest jednym z najdłużej obecnie stosowanych leków z grupy SSRI. Mamy bardzo duże i dobre doświadczenie związane z terapią tym lekiem. Nie mogę odpowiedzieć, czy jest to najlepszy wybór dla Pana, gdyż, aby to ocenić
Leczenie depresji nie jest proste. Podstawową rolę odgrywają tutaj farmakoterapia oraz psychoterapia, ważna jest jednak także psychoedukacja chorego i jego najbliższego otoczenia. W leczeniu zaburzeń depresyjnych znajdują zastosowanie również i inne metody. Jak leczy się depresję, kiedy pacjent z depresją może być leczony ambulatoryjnie, a kiedy musi być hospitalizowany i jakie zmiany w leczeniu depresji może przynieść przyszłość? Depresja leczenie Spis treściLeczenie depresji: leczenie farmakologiczneLeczenie depresji: zasady farmakoterapiiLeczenie depresji: psychoterapiaLeczenie depresji: psychoedukacjaLeczenie depresji: postępowanie u dzieci i młodzieżyLeczenie depresji u kobiet w ciążyLeczenie depresji: rola ruchu, diety i innych oddziaływańLeczenie depresji: depresja lekooporna i depresja psychotycznaLeczenie depresji: elektrowstrząsyLeczenie depresji: nowoczesne metodyLeczenie depresji: leczenie ambulatoryjne a hospitalizacjaLeczenie depresji: kto powinien je prowadzić? Leczenie depresji to jedno z największych wyzwań współczesnej psychiatrii. Rozpowszechnienie depresji jest tak duże, że staje się ona powoli jednym z najczęściej występujących u ludzi problemów zdrowotnych – Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) podaje, że na całym świecie zmagać się z nią może nawet ponad 264 milionów pacjentów. Depresja może wystąpić w każdym wieku, pojawia się bowiem zarówno u dzieci, jak i u młodych dorosłych czy seniorów. W różnych grupach wiekowych nie tylko różny może być przebieg i obraz kliniczny zaburzeń depresyjnych, ale i problem u pacjentów w różnym wieku wymagać może odmiennych oddziaływań terapeutycznych. Inaczej bowiem przebiega leczenie depresji u dziecka, a inaczej u młodej osoby dorosłej czy u seniora. Leczenie depresji: leczenie farmakologiczne Farmakoterapia w mniemaniu wielu pacjentów jest podstawową metodą leczenia depresji i rzeczywiście, typowo to właśnie ona jest wykorzystywana jako oddziaływanie lecznicze pierwszego rzutu w przypadku tego zaburzenia psychicznego. Wśród różnych teorii dotyczących patogenezy depresji jedną z popularniejszych jest ta, według której zaburzenia nastroju spowodowane miałyby być nieprawidłowymi poziomami różnych neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym. Leki przeciwdepresyjne wpływają zaś na stężenia takich neurotransmiterów, jak dopamina, serotonina czy noradrenalina. Preparaty przeciwdepresyjne zmieniać mogą stężenia różnych neuroprzekaźników w organizmie, w związku z czym pogrupowane są one według tego, na jakie dokładnie spośród tych substancji wpływają. Poszczególne wykorzystywane w psychiatrii antydepresanty przypisywane są do takich grup, jak: inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. selective serotonin reuptake inhibitor, SSRI, ich przykładami są fluoksetyna, escitalopram oraz sertralina), inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. serotonin norepinephrine reuptake inhibitor, SNRI, do nich zaliczane są wenlafaksyna i duloksetyna), inhibitory monoaminooksydazy (w skrócie IMAO, ich przedstawicielem jest moklobemid), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (w skrócie TLPD, do tej grupy należą np. opipramol i klomipramina), selektywne inhibitory wychwytu noradrenaliny (ang. noradrenaline reuptake inhibitor, w skrócie NARI, przedstawicielem tej grupy jest reboksetyna), leki o nietypowej budowie i mechanizmie działania (takie jak np. tianeptyna czy mirtazapina). Ciężko jednoznacznie wskazać, który z dostępnych preparatów przeciwdepresyjnych można uznać za najskuteczniejszy – poszczególne z tych leków cechują się bowiem odmiennym profilem działania. Przy zalecaniu pacjentowi któregoś z tych środków pod uwagę należy wziąć zarówno jego wiek, schorzenia towarzyszące i to, jakie inne preparaty zażywa, ale przede wszystkim to, jakie objawy depresji dominują u chorego. Wtedy bowiem, gdy depresja przebiega z: znacznym zahamowaniem i brakiem energii – preferowane są wenlafaksyna, bupropion czy moklobemid, znacznym nasileniem lęku – wybierane są leki z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, wenlafaksyna, natręctwami – preferowane klomipramina czy leki z grupy SSRI, uczuciem niepokoju – skuteczne są głównie trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, trazodon i mirtazapina, zaburzeniami snu – zalecane są chorym mirtazapina, mianseryna czy trazodon, dolegliwościami bólowymi – preferowane są wenlafaksyna i duloksetyna, zaburzeniami czynności poznawczych – za najkorzystniejsze uznawane są wortioksetyna czy agomelatyna. Depresja to poważne zaburzenie - o sposobach jej leczenia i diagnozowania, widzianych oczami psychologa, Katarzyny Kucewicz, rozmawiał w Esce Rock Michał Poklękowski: Leczenie depresji: zasady farmakoterapii W przypadku leczenia depresji ważny jest nie tylko dobór właściwego do potrzeb danego pacjenta leku, ale i dokładne omówienie z nim zasad terapii – zwiększa to szanse na to, że będzie on przestrzegał otrzymanych od lekarza zaleceń. Przede wszystkim trzeba przekazać choremu, że antydepresanty nie są tabletkami przeciwbólowymi i nie działają od razu – na efekty ich działania należy poczekać zwykle od 2 do 4 tygodni. Leczenie przeciwdepresyjne rozpoczyna się od małych dawek leków, a następnie stopniowo się je zwiększa aż do uzyskania dawki terapeutycznej. Pacjent musi zostać poinformowany o możliwych skutkach ubocznych leczenia. Najbardziej nasilone są one w początkowym etapie terapii i później, wraz z upływem czasu, znacząco zmniejszają one swoje nasilenie. Konieczne jest zwrócenie uwagi pacjenta na powyżej opisaną zależność, ponieważ zdarza się, że przez to, że początkowo po lekach czuje się on po prostu gorzej, na własną rękę postanawia z nich zrezygnować. Zagadnieniem, które interesuje wielu pacjentów jest to, jak długo będą musieli przyjmować leki przeciwdepresyjne. Tutaj warto od razu wspomnieć, że wyróżnia się kilka etapów farmakoterapii depresji, którymi są: faza ostra (leczenie aktywne): trwa ona zwykle od 6 do 8 tygodni i jej celem jest ustalenie dawkowania leku skutkującego ustąpieniem objawów zaburzeń depresyjnych u chorego, faza kontynuacji (leczenie podtrzymujące): faza trwająca według jednych autorów minimum 6, a według innych 9 lub nawet 12 miesięcy, jej celem jest uzyskanie pełnej stabilizacji stanu psychicznego pacjenta, leczenie profilaktyczne: wykorzystywane u pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową oraz u osób z zaburzeniami depresyjnymi nawracającymi, ma ono na celu zapobiec nawrotowi zaburzeń. Istnieją pacjenci, którzy - gdy dowiedzą się, że będą musieli zażywać leki przeciwdepresyjne nawet przez rok - stają się niechętni do leczenia farmakologicznego w obawie, że uzależnią się od antydepresantów. Tutaj należy podkreślić, że żaden z wykorzystywanych w psychiatrii leków przeciwdepresyjnych nie uzależnia. Dolegliwości, które mogą pojawić się po odstawieniu tychże środków, występować mogą w związku z zespołem dyskontynuacji leków przeciwdepresyjnych – zapobiec ich rozwojowi może chociażby stopniowe, rozłożone w czasie redukowanie dawki przyjmowanego przez pacjenta leku przed jego całkowitego odstawienia. Leczenie depresji: psychoterapia W różnych źródłach podkreśla się, że owszem, leczenie farmakologiczne stanowi podstawowe oddziaływanie w przypadku zaburzeń depresyjnych, najkorzystniejsze efekty daje ono jednak wtedy, gdy jest połączone z oddziaływaniami psychoterapeutycznymi. Tak jak bowiem farmakoterapia może rozwiązać problem wtedy, gdy ma on podłoże biologiczne, tak już niekoniecznie jest ona w stanie wpłynąć na inne możliwe przyczyny depresji, takie jak np. konflikty rodzinne, szykanowanie w szkole czy przeżycie traumatycznego wydarzenia. Różne rodzaje psychoterapii mogą pomagać pacjentom z depresją – jako przykładowe może tutaj podać psychoterapię psychodynamiczną, terapię poznawczo-behawioralną, terapię psychoanalityczną czy terapię systemową. Leczenie depresji: psychoedukacja Ogólnie ważnym elementem postępowania terapeutycznego w psychiatrii – w tym również i w leczeniu depresji – jest psychoedukacja. Objęty nią powinien zostać zarówno sam pacjent, jak i jego najbliższe otoczenie. Psychoedukacja polega na uświadomieniu pacjenta o jego problemie zdrowotnym, możliwych jego źródłach, jak i metodach leczenia oraz o rokowaniach. Rodzina chorego powinna zostać nią objęta przede wszystkim po to, aby mogła ona zrozumieć istotę dręczącego go problemu i nauczyć się, jak postępować z cierpiącym na depresję bliskim tak, by mu nie zaszkodzić, a pomóc. Leczenie depresji: postępowanie u dzieci i młodzieży Tak jak depresja może wystąpić zasadniczo u każdego człowieka, tak w pewnych konkretnych grupach pacjentów wymaga ona szczególnego postępowania. Pierwszą z takich grup są dzieci i młodzież, u których podstawową metodą leczenia depresji są oddziaływania natury terapeutycznej. Dużą rolę w tej grupie pacjentów odgrywa terapia rodzinna – dość często okazuje się bowiem, że za zaburzenia nastroju u dziecka czy nastolatka odpowiadają konflikty rodzinne, które mogą zostać rozwiązane właśnie poprzez wspólne uczestnictwo w terapii wszystkich członków rodziny. Farmakologiczne leczenie depresji u dzieci i młodzieży również jest możliwe, jednakże jest ono zdecydowanie trudniejsze niż w przypadku dorosłych pacjentów. Trudności biorą się przede wszystkim stąd, iż niewiele leków przeciwdepresyjnych jest zarejestrowanych do leczenia zaburzeń depresyjnych u najmłodszych pacjentów. Takową rejestrację posiadają w Polsce fluoksetyna i sertralina, nie zawsze jednak środki te są skuteczne – w takich sytuacjach, pozarejestracyjnie, do leczenia depresji stosuje się inne preparaty przeciwdepresyjne. Leczenie depresji u kobiet w ciąży Odmiennego niż typowe postępowania wymaga również depresja u kobiet będących w ciąży. W przypadku pojawienia się depresji dopiero w ciąży zwykle, początkowo – zwłaszcza przy niewielkim nasileniu objawów depresyjnych – podejmowane są próby rozwiązania problemu z wykorzystaniem psychoterapii. Wtedy jednak, gdy konieczne staje się leczenie farmakologiczne, dąży się do stosowania minimalnej skutecznej dawki leku, dodatkowo preferowane są te preparaty, których stosowanie wiąże się ze stosunkowo najmniejszym zagrożeniem dla płodu (zwykle w depresji u ciężarnych wykorzystywane są środki z grupy SSRI). Leczenie depresji: rola ruchu, diety i innych oddziaływań Wbrew pozorom pomagać pacjentom z depresją mogą nie tylko leki i praca z terapeutami, ale i również inne metody. Co jakiś czas w medycznych publikacjach pojawiają się doniesienia o tym, jak korzystny wpływ na stan pacjentów wywiera regularna aktywność fizyczna. Nie bez znaczenia u osób z depresją jest odpowiednia, zbilansowana dieta, pomagać chorującym mogą także i dość niecodzienne metody, takie jak np. akupunktura czy picie naparu z dziurawca zwyczajnego. Zdecydowanie trzeba tutaj jednak podkreślić to, że owszem – metody te jak najbardziej mogą przynosić korzystne rezultaty – powinny one jednak być stosowane wspomagająco i nigdy nie mogą stanowić podstawowych metod stosowanych w leczeniu depresji. Leczenie depresji: depresja lekooporna i depresja psychotyczna Zagadnieniem, które zdecydowanie warto poruszyć przy omawianiu terapii zaburzeń depresyjnych, jest leczenie szczególnej postaci depresji, którą jest depresja lekooporna. W jej przebiegu wykorzystywane bywają rozmaite strategie terapeutyczne – stosowane są kombinacje różnych leków przeciwdepresyjnych u jednego chorego (zazwyczaj są to środki o odmiennych mechanizmach działania). Leczenie depresji bazować może jednak i na przyjmowaniu przez pacjenta leku przeciwdepresyjnego wraz z preparatem z całkowicie innej grupy lekowej, np. z lekiem normotymicznym (takim jak sole litu) czy środkiem przeciwpsychotycznym (takim jak np. kwetiapina czy arypiprazol). Odrębności w leczeniu dotyczą również depresji psychotycznej, czyli takiej postaci depresji, w której występują zarówno objawy depresyjne, jak i objawy psychotyczne (w postaci urojeń czy omamów). U pacjentów cierpiących na ten problem same tylko leki przeciwdepresyjne zazwyczaj nie umożliwiają uzyskania poprawy – wraz z nimi zalecane jest im przyjmowanie środków przeciwpsychotycznych. Leczenie depresji: elektrowstrząsy Metodą leczenia depresji, która wciąż wykorzystywana jest w psychiatrii, są elektrowstrząsy. Zdecydowanie terapia elektrowstrząsowa nie jest jednak pierwszorzutową możliwością leczenia zaburzeń depresyjnych – stosuje się ją zwykle w przypadku depresji lekoopornej, depresji przebiegającej z bardzo silnymi tendencjami samobójczymi oraz u chorych z zaburzeniami depresyjnymi, którzy odmawiają przyjmowania posiłków i płynów. Elektrowstrząsy budzą w wielu osobach niepokój, w praktyce jednak są one zarówno bezpieczną (można je wykorzystywać nawet u osób cierpiących na schorzenia kardiologiczną), jak i skuteczną metodą leczenia - szacuje się, że skuteczność terapii elektrowstrząsowej sięgać może od 70 do nawet 90 proc. Leczenie depresji: nowoczesne metody Ze względu zarówno na narastające rozpowszechnienie zaburzeń depresyjnych, jak i na to, że u części chorych występują ich lekooporne postacie, różni naukowcy podejmują się prób poszukiwań nowoczesnych metod leczenia depresji. Jedną z nich jest przezczaszkowa stymulacja magnetyczna, która w pewien sposób przypomina elektrowstrząsy – metoda ta doprowadza do aktywizacji komórek nerwowych poprzez indukowanie zjawisk elektrycznych w podlegających stymulacji częściach mózgu. Stopniowo rozwija się również tzw. psychochirurgia – jej celem jest przerywanie połączeń neuronalnych, które mogą funkcjonować nieprawidłowo i przez to generować objawy depresyjne, w tej chwili jednak chirurgiczne leczenie w psychiatrii wykorzystywane jest niezmiernie rzadko. Warto tutaj dodać, że zmiany zachodzą również i w farmakologicznym leczeniu depresji. Pojawiają się nowe preparaty, których działanie przypomina mechanizm działania znanych już i wykorzystywanych od lat środków przeciwdepresyjnych, wspomina się jednak również i o możliwości stosowania w leczeniu zaburzeń depresyjnych takich leków, których wcześniej o działanie przeciwdepresyjne w ogóle by nie podejrzewano. Jednym z takich preparatów, o którym w ostatnich latach wspomina się coraz więcej, jest ketamina – obecnie trwają różne badania kliniczne dotyczące możliwości jej szerszego zastosowania w leczeniu depresji. Leczenie depresji: leczenie ambulatoryjne a hospitalizacja Wiele pojawia się czasami wątpliwości – i nie tylko wśród pacjentów, ale i wśród lekarzy – dotyczących tego, czy depresję leczyć ambulatoryjnie, czy też może jednak w szpitalu. Większość pacjentów, szczęśliwie, ma takie nasilenie objawów depresji, że jak najbardziej możliwe jest skorzystanie przez nich z opieki ambulatoryjnej. Jednak gdy u chorego wystąpią znacznie nasilone objawy zaburzeń depresyjnych – np. silne myśli i zamiary samobójcze czy mocno natężone objawy depresji psychotycznej – zdecydowanie konieczna staje się już hospitalizacja. Warto dodać, że jedną z możliwych konsekwencji depresji bywa popełnienie samobójstwa, dlatego też wtedy, gdy najbliżsi mają obawy o stan swojego krewnego, nie ma na co czekać – konieczne jest po prostu jak najszybsze poszukiwanie pomocy. Leczenie depresji: kto powinien je prowadzić? Tak naprawdę powyższe pytanie nie powinno w ogóle paść – leczeniem depresji powinni się zajmować psychiatrzy. Rzeczywistość w Polsce jest jednak inna i ze względu na deficyt lekarzy tej specjalności pacjenci z depresją często trafiają najpierw do innych specjalistów, np. do swojego lekarza rodzinnego. Jak najbardziej taki lekarz może zaproponować i wdrożyć pacjentowi lek przeciwdepresyjny, należy tutaj jednak zwrócić uwagę na kilka aspektów. Przede wszystkim w razie wątpliwości, czy pacjent cierpi rzeczywiście na depresję czy też może jednak na inną jednostkę, powinien on zostać pilnie skierowany do psychiatry, który ma większe doświadczenie i łatwiej mu przeprowadzić odpowiednią diagnostykę różnicową. Do psychiatry powinni zostać również skierowani ci pacjenci, którzy pomimo zalecenia im przez lekarzy innych specjalności środków przeciwdepresyjnych nie obserwują oczekiwanych efektów leczenia oraz te osoby, u których pojawiał się ciężki epizod depresyjny. Na stronie w zakładce "Gdzie szukać pomocy", można znaleźć: 1. WAŻNE TELEFONY ANTYDEPRESYJNE, Antydepresyjny Telefon Forum Przeciw Depresji (22 594 91 00) - jest czynny w środy i czwartki w godz. Telefon Zaufania Fundacji ITAKA (22 484 88 01) - można dzwonić w poniedziałki i czwartki między godz. 17. a 20. oraz wiele innych numerów telefonów, pod którymi osoby z depresją, zaburzeniami psychicznymi czy ofiary przemocy mogą uzyskać wsparcie. 2. MAPĘ PUNKTÓW POMOCY To ogólnopolska baza kontaktów do Poradni Zdrowia Psychicznego, przychodni, w których przyjmują lekarze psychiatrzy, Szpitali z Oddziałami Psychiatrycznymi, a także prywatnych gabinetów lekarzy specjalistów w dziedzinie psychiatrii. Wystarczy wpisać miasto lub kod pocztowy, by znaleźć placówkę najbliżej swojego miejsca zamieszkania. Ponadto pomocy i informacji na temat choroby można szukać na stronie Absolwent kierunku lekarskiego na Uniwersytecie Medycznym w Poznaniu. Wielbiciel polskiego morza (najchętniej przechadzający się jego brzegiem ze słuchawkami w uszach), kotów oraz książek. W pracy z pacjentami skupiający się na tym, aby przede wszystkim zawsze ich wysłuchać i poświęcić im tyle czasu, ile potrzebują.
Opublikowano 5 Marca 2020. Witam, Jestem psychoterapeutą, zatem zdaję sobie sprawę jak ważne jest wsparcie innych osób w zmaganiu się z zaburzeniami nastroju, w tym depresją. Jednak moje doświadczenie zawodowe pokazuje że najlepsze efekty udaje się osiągnąć we współpracy z lekarzem psychiatrą i psychoterapeutą.
Depresja, to najczęściej rozpoznawana choroba psychiczna. Według danych WHO cierpi na nią ok. 350 mln ludzi na świecie. Niemal milion rocznie odbiera sobie życie. Warto w tym miejscu podkreślić, że liczba prób samobójczych jest prawdopodobnie 20 razy większa. W Polsce z depresją zmaga się od 1,5 do 2,6 mln osób Fot. Thinkstock/Getty Images Depresja, to najczęściej rozpoznawana choroba psychiczna. Według danych WHO cierpi na nią ok. 350 mln ludzi na świecie. Niemal milion rocznie odbiera sobie życie. Warto w tym miejscu podkreślić, że liczba prób samobójczych jest prawdopodobnie 20 razy większa. W Polsce z depresją zmaga się od 1,5 do 2,6 mln osób Depresja … to nie tylko obniżony nastrój - hasło tegorocznej kampanii ma uświadomić, że depresja ma niejedno oblicze. To nie tylko przygnębienie, utrata zainteresowań, zmniejszenie poziomu energii. To również inne objawy, które ludzie często bagatelizują sądząc, że są wynikiem przemęczenia czy stresu. Tymczasem powinny być wyraźnym sygnałem do wizyty u lekarza. Anhedonia - brak przyjemności, którą dają nawet proste czynności – jedzenie, czytanie, kontakty z innymi ludźmi, również seks. Utrata dotychczasowych zainteresowań szczególnie jest widoczna u osób, które miały hobby lub były bardzo aktywne. Taki objaw występuje u prawie 37% pacjentów z depresją. Lęk - niemal zawsze towarzyszy depresji. Pojawia się szczególnie rano, ale bywa, że trwa przez większą część dnia. Towarzyszy mu zwykle trwoga o własne życie i przyszłość. Uczucie utraty podstawowego wewnętrznego oparcia, wiary w siebie czy pomyślność życia wyraźnie się nasila. Zarówno w stanach depresyjnych, jak i lękowych, pacjenci dostosowują się do swoich objawów np. wycofując się coraz bardziej z życia społecznego oraz zawodowego. Częstość występowania objawów lękowych u chorych na depresję może wynosić nawet 95%, a częstość występowania wtórnej depresji w zaburzeniach lękowych szacuje się na około 65%. Kobiety są też bardziej narażone na wystąpienie zaburzeń lękowych Zaburzenia snu - to jeden z bardzo częstych objawów występujących w depresji. Bezsenność występuje u ok. 80% pacjentów z depresją i według niektórych badań uznawana jest za czynnik ryzyka ujawnienia się tendencji samobójczych u pacjentów z dużym epizodem depresyjnym. Jednak zaburzenia snu, jakie towarzyszą depresji, to nie tylko bezsenność, ale również nadmierna senność w ciągu dnia, która może wynikać z braku snu lub jego złej jakości w ciągu nocy. Pacjent chory na depresję przychodzi do lekarza po nadzieję. Chciałby znów cieszyć się życiem, prawidłowo odczuwać emocje, być sobą sprzed choroby. Pacjenci oczekują powrotu optymizmu i witalności, prawidłowego odczuwania emocji oraz normalnego funkcjonowania w domu i w pracy. Większość osób, które podejrzewają u siebie depresję trafia w pierwszej kolejności do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Niestety tylko połowa z nich po postawieniu diagnozy decyduje się na wizytę u lekarza specjalisty – psychiatry. 11 edycja kampanii Forum Przeciw Depresji startuje 23 lutego w Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją. Wzorem lat ubiegłych, również w tym roku będzie poświęcona konkretnym działaniom ukierunkowanym na pacjenta i jego najbliższych. - Podsumowując każdą z poprzednich edycji naszej Kampanii widzimy, jak wciąż ważna i potrzebna jest możliwość porozmawiania ze specjalistą, uzyskania odpowiedzi na nurtujące pytania czy dowiedzenia się jak można pomóc osobie bliskiej, u której podejrzewamy depresję – podkreśla Katarzyna Urbańska z Servier Polska - organizator Kampanii Forum Przeciw Depresji. Kolejny rok z rzędu stwarzamy okazję do tego, aby z takiej możliwości mógł bezpłatnie skorzystać każdy, kto tylko czuje taką potrzebę – dodaje Urbańska. Więcej na:
. 345 492 426 206 317 472 170 490

dobre leki na depresje forum